Η Google τιμά την Μελίνα Μερκούρη!

Του Δημήτρη Όθωνα Φουτσιτζή

  18 Οκτώβρη. Σαν σήμερα γεννήθηκε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που πέρασαν σ' αυτή τη χώρα, η Μελίνα Μερκούρη. Μια γυναίκα-μύθος που κατάφερε να ξεχωρίσει τόσο στον τομέα της υποκριτικής όσο και της πολιτικής.

  Η Google τιμά αυτή την μοναδική προσωπικότητα της χώρας μας η οποία είχε παγκόσμια αναγνώριση, καθώς σήμερα αν ζούσε θα γινόταν 95 ετών. Απεβίωσε στις 6 Μαρτίου του 1994 σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, ηττημένη από τον καρκίνο του πνεύμονα.

  Μερικές πληροφορίες που ίσως δεν γνωρίζατε για εκείνη:
  1) Βαπτίστηκε ως Αμαλία - Μαρία, αλλά ποτέ δε την φώναξαν έτσι.
  2) Παντρεύτηκε κρυφά τον εφηβικό της έρωτα, Πάνο Χαροκόπο, στέλνοντας στις οικογένειες τους τηλεγράφημα "Γάμος εξετελέσθη". Μετά από χρόνια χώρισαν.
  3) Εισήχθη στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε το 1944.
  4) Το 1945 ερμήνευσε τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ "Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα" στο θέατρο "Κεντρικόν".
  5) Η πρώτη της τεράστια εισπρακτική επιτυχία ήρθε στο έργο του Τένεσι Ουίλιαμς "Λεωφορείων ο πόθος" -παράσταση για την οποία γράφτηκε από τον Μάνο Χατζηδάκι το τραγούδι "Χάρτινο το φεγγαράκι-.
  6) Από το 1951 πρωταγωνιστεί παράλληλα σε μεγάλες θεατρικές δουλειές της Γαλλίας.
  7) Το 1953 πήρε το έπαθλο "Μαρίκα Κοτοπούλη".
  8) Το 1955 πρωταγωνίστησε στην ταινία "Στέλλα", ταινία που επαινέθηκε στο Φεστιβάλ Καννών 1955.
  9) Για την ταινία "Ποτέ την Κυριακή" (1960) βραβεύτηκε στις Κάννες ως Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία, ενώ υπήρξε υποψήφια για Όσκαρ σε πέντε κατηγορίες -μια εκ των οποίων ήταν αυτή του Α' Γυναικείου Ρόλου-.
  10) Συνολικά έχει πρωταγωνιστήσει σε 19 κινηματογραφικές ταινίες.
  11) Το 1960 ανεβάζει "Το γλυκό πουλί της νιότης" μαζί με τον Γιάννη Φέρτη στο θέατρο, μια επιτυχία που συνεχίστηκε αδιάλειπτα μέχρι το 1967.
  12) Το 1967 άνοιξε τα φτερά της στο Μπρόντγουει της Νέας Υόρκη παίζοντας στο "Ίλια Ντάρλινγκ" μαζί με τον σύζυγο της Ζυλ Ντασσέν.
  13) Στις 12 Απριλίου 1967 η χούντα της αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια. Εκείνη δήλωσε "Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας".
  14) Στο θάνατο του πατέρα της το 1968 δεν έχει δικαίωμα να εισέλθει στη χώρα. Στο θάνατο της μητέρας της το 1972 της επιτράπηκε η είσοδος στη χώρα για λίγες μόνο ώρες. Επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα το 1974, δυο μέρες μετά την πτώση της χούντας.
  15) Με την επιστροφή της ανέβασε την "Όπερα της πεντάρας" με τον Νίκο Κούρκουλο, τη "Μήδεια" στο Κ.Θ.Β.Ε., αλλά και την τελευταία της ταινία "Κραυγή γυναικών".
  16) Η εκλογή της τον Νοέμβριο του 1977 ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ της στερεί την αγάπη της για το θέατρο. Τελευταία της δουλειά στο θέατρο ήταν η "Ορέστεια"στην Επίδαυρο.
  17) Τον Οκτώβριο του 1981 ορίζεται ως Υπουργός Πολιτισμού και μένει σ' αυτή τη θέση και τα οκτώ χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα.
  18) Φρόντισε να υλοποιηθούν πολλά από τα οράματα της. Ένα από αυτά όμως ήταν και η επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Το έθεσε ως θέμα για πρώτη φορά επίσημα το 1982 στο Μεξικό στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται γι' αυτό μέχρι τον θάνατό της.
  19) Για να υποβοηθηθεί το αίτημα της επιστροφής αποφάσισε να δημιουργηθεί ένα νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Παράλληλα έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην αναστήλωση των μνημείων της Ακρόπολης και ανέδειξε την πολιτισμική μας κληρονομιά.
  20) Συνέβαλλε στο να γίνει η Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, αλλά και να παρουσιασθεί η λεηλασία της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Κύπρο.
  21) Δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα.
  22) Βοήθησε στο να υλοποιηθούν τα προγράμματα "Αιγαίο - Αρχιπέλαγος" και "Εκπαίδευση και πολιτισμός".
  23) Είχε τιμηθεί με μετάλλια και διακρίσεις από αρχηγούς κρατών, πανεπιστήμια (Οξφόρδη, Βοστόνη), διεθνείς οργανισμούς (Unesco), οργανώσεις, αλλά και από δήμους της χώρας μας για την προσφορά της στην τέχνη, στον πολιτισμό και το κοινωνικό σύνολο.
  24) Έφυγε από τη ζωή στις 6 Μαρτίου 1994 στο νοσοκομείο "Μόντρεαλ της Νέας Υόρκη και κηδεύτηκε στις 10 Μαρτίου 1994 με τιμές πρωθυπουργού.

  Όπως γράφει το επίσημο site του ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, η Μελίνα δεν είναι μια ανάμνηση, είναι καθημερινά μαζί μας.